Kolejny pracowity tydzień za mną, ale dzieje się tak dużo, że niestety zaniedbuję sporo innych spraw. Myślę, że już niedługo będę mogła się pochwalić Wam okładkami sagi i trzeciej części “Planu Agaty”. Czekam w bloku startowym na zielone światło od wydawców.

Mam ostatnio dużo pomysłów, które wymagają zaangażowania, więc pewnie znów co jakiś czas będę znikać.

W domu ciche dni z babcią. Zobaczymy jak długo. Obdzwoniła pół rodziny i skarżyła się na mnie. Nie wiedziała, że słyszę i dość ciekawych rzeczy nasłuchałam się na swój temat, ale postanowiłam się nie denerwować. Tylko spokój nas uratuje. Nawet zatelefonowała do mojego taty i zaproponowała mu, żeby ją wziął do siebie, to ona mu będzie sprzątać i gotować obiady, i będą sobie tak żyć w trójkę. Mówiłam tacie, że miałby jak pączek w maśle, ale o mało nie potraktował mnie krucyfiksem. Propozycję babci przemilczał. Potem dopiero powiedział, że wtedy to już na pewno modliłby się o koniec, bo babci pod dachem by nie wytrzymał. Tym bardziej że te proponowane obiady to raczej fikcja. W piątek poprosiłam babcię, by sobie odgrzała ziemniaki i pieczarki (wszystko było przygotowane), bo musiałam jechać na działkę, by tam pomóc tacie i nie planowałam tego dnia gotowania obiadu. Foch był taki, że każda księżniczka mogłaby babci pozazdrościć umiejętności. No, ale kiedy wróciłam do domu, to po ziemniakach i pieczarkach nie było śladu. Dało się jednak podgrzać. W dodatku nikomu korona nie spadła z głowy.

Tak więc jest ciekawie. Humory się zmieniają jak w kalejdoskopie.