Jest takie powiedzenie, że w kupie raźniej. Wydaje mi się, że jednak ostatnio, przynajmniej w moim ogrodzie, lepiej sprawdza się powiedzenie, że w kupie bezpieczniej. Jakiś czas temu zauważyłam, że moje lilie są tak mizerne, że tylko usiąść i płakać nad nimi. A były zawsze piękne i dorodne. Mam jedną drzewiastą, która mnie przerastała, aWięcej oW kupie bezpieczniej[…]
W sobotę wyruszyliśmy ze Sławkiem na małą przejażdżkę rowerową. Jechaliśmy akurat prostą trasą, bo praktycznie nie zjeżdżaliśmy ze ścieżki rowerowej. I jedna rzecz nas rozśmieszyła. Dawno nikt nas tak nie rozbawił. A sytuacja wyglądała mniej więcej tak: Jedziemy, jedziemy, wiatr oczywiście we włosach (albo w kaskach). Dojeżdżamy do skrzyżowania, na którym mamy pierwszeństwo, ale wjeżdżamyWięcej oPoskramiacz maszyn[…]
Lubicie książki Joanny Bator? Ja mam do autorki duży sentyment, bo recenzją jej powieści „Ciemno prawie noc” zdobyłam kiedyś tytuł „Obywatelskiego dziennikarza roku” (w kategorii recenzje). Nie pamiętam dokładnie kiedy to było, ale za to mam ciągle w pamięci wrażenia z lektury. Potem próbowałam czytać inne powieści Bator, jednak już żadna mnie tak nie poruszyła.Więcej oPuerezento[…]
Tak bardzo bym chciała napisać coś zabawnego, pokpić trochę, pośmiać się, a niestety nie idzie. Mam niż albo może raczej powinnam napisać, że pikuję, tylko tyle że bez samolotu, a przed sobą widzę ogromniastą górę, która przerasta mnie na kilkaset metrów. A może to przez pogodę, bo zrobiło się śpiąco, szaro i pochmurnie (tak sięWięcej oTaki jakiś dziwny czas[…]
Już pewnie kiedyś pisałam, że przyjaźnię się z Anitą Scharmach – pisarką mieszkającą w Gdyni. A dziś wspominam o tym, ponieważ w najbliższy piątek będę miała zaszczyt poprowadzić jej spotkanie autorskie. To będzie pierwsze nasze wspólne wystąpienie. Co prawda ja będę tylko osobą prowadzącą, ale bardzo się cieszę. I nie mogę się doczekać, bo AnitaWięcej oZapraszam na spotkanie[…]
Melduję, że wróciłam. Przyjechałam do domu cała fizycznie, ale zdruzgotana psychicznie. Niestety z mamą coraz gorzej. Jest jak mała dziewczynka. Śmieje się i cieszy, gdy dostanie kawałek arbuza albo lody. Tuli się cały czas. To chyba najprzyjemniejsza część tego chorowania. Jednak gdy wieczorami pytała, kim jestem, bolało. Jak cholera. Cierpliwie tłumaczyłam, że jej córką. WtedyWięcej oKim jesteś?[…]
Dziś nietypowo post w sobotni wieczór. Jutro wyjeżdżam do rodziców. Muszę pomóc trochę tacie, więc wybaczcie, ale nie będzie mnie prawie cały tydzień. Następny post dopiero w najbliższy piątek. Mam nadzieję, że będzie Wam brakowało wieści ode mnie, ale nadrobię po powrocie. Życzę wspaniałego tygodnia. Pozdrawiam i przesyłam uściski. Odpalam miotłę i lecę!
Ostatnio wpadł mi w oko tekst o tym, jak polski ksiądz dokonał egzorcyzmów na wegetariance, członkini Hare Krishna, Amnesty International, Greenpeace. Wiadomo, że wegetarianizm może opętać człowieka. Nawet uśmiechnęłam się pod nosem, bo kilka lat temu też byłam wegetarianką, ale po jakimś czasie się nawróciłam, więc złe duchy mnie opuściły. Co prawda jem jarmuż iWięcej oCwaniak ma moc[…]
Bywa tak, że czasami człowiekowi wydaje się, że oszalał. A jeżeli jest pod opieką specjalisty, który kojarzy się z szaleństwem i dodatkowo człek ten łyka różne piguły, prawdopodobieństwo takiej sytuacji mocno wzrasta. I ja, czyli ten wspomniany wyżej człowiek, przeżył ostatnio zdarzenie mrożące krew w żyłach. Wyobraźcie sobie taką sytuację: Jedziemy z mężem autem naWięcej oWariaci są wśród nas[…]
Muszę Wam koniecznie opowiedzieć o tym, jak obchodziłam Dzień Matki jako mama. Dawno się tak nie wzruszyłam. A to wszystko za sprawą Jaja. W piątek miałam spotkanie autorskie w Warszawie na Bielanach, więc wyjechaliśmy z domu rano. Napisałam o tym Jaju, a ono się zmartwiło i zaraz spytało, kiedy wracamy i czy babcia odbierze przesyłkę,Więcej oLeżeć i pachnieć (wg Jaja)[…]