Nie ukrywam, że będzie druga część „Złodziejki marzeń”. Będzie. Dostałam tyle mejli, że nie idzie inaczej, jak drugą część dopisać. Skrobię więc pilnie. A z tego względu, że postanowiłam rozwinąć wątek cioci Zosi, poczytałam na temat Kociewia, czasów wojennych i powojennych. Naoglądałam się zdjęć, starych pocztówek. Przeczytałam kilka legend. Dowiedziałam się z jednej z zWięcej oPowirzinać kurzi dupi[…]
Siedzę sobie wczoraj w pokoju, piję herbatkę i pomykam po kanałach. Napracowałam się sporo, więc ot tak tylko przeskakuję z programu na program, bo nie mam siły skupiać się na niczym. I nagle ucho moje poraził tekst, że „kobieta jest jak kot i przyzwyczaja się do otoczenia, a nie do człowieka”. No i zatkało mnie.Więcej oNa kim się przejechaliście?[…]
Weekend za nami. U mnie było ciekawie. Łóżko to był mój azyl i nie dlatego, że po ostatnim poście na moim blogu odbył się festiwal hejtu i musiałam się zakopać pod kołderką. O, nie. Dopadło mnie jakieś paskudne choróbsko, gile po pas, kaszel, ból głowy i takie tam drobiażdżki. Ale wracam do żywych. Niby choregoWięcej oSeksturystyka[…]
Jajo dostało wezwanie na szczepienie. W zasadzie mogło poleźć samo, ale od czego jest mama, nie? Nie wiedziałam dokładnie, gdzie znajduje się przychodnia, do której Jajo wezwano, więc z nią poszłam, bo przy okazji miałam zrobić zakupy. Jajo oczywiście całą drogę przeżywało, bo boi się szczepień. To taki „jajowy” paradoks, bo tatuaż dało sobie zrobić,Więcej oJak się wbić nie mogły[…]
Wczoraj hucznie obchodziliśmy Światowy Dzień Kota. A jakże! Nutuś to prawdziwy imprezowicz. Przecież kotu też się należy. Dostał puszeczkę swojego ukochanego jedzonka, potem pobawił się kawałkiem parówki, poleżał na parapecie i wygrzał się na słońcu. Oczywiście wieczorem styrany życiem zaległ przed kominkiem. Dla nas natomiast upiekłam całą górę rogalików z konfiturą różaną. Bo jak świętować,Więcej oPo wczorajszym świętowaniu[…]
Nie mogłam się powstrzymać, by nie popełnić jeszcze jednego postu o moim pobycie w Londynie. Czas przecież na to, co mnie zachwyciło i doprowadziło prawie do łez wzruszeń, palpitacji serca i podskakiwania w miejscu. Wiadomo, że w Londynie trzeba odwiedzić kilka miejsc, zobaczyć pałac, parlament, Big Bena, czerwone budki telefoniczne itp. Piękne to wszystko, trzebaWięcej oCo mnie zachwyciło?[…]
W Wielkiej Brytanii byłam pierwszy raz w życiu, a Anglia znana mi była tylko z literatury. Wiele więc sobie wyobrażałam na temat “wyspiarzy”. Myślałam, że są flegmatyczni i powolni. Jednak w Londynie wszyscy zasuwają z taką prędkością, że miałam wrażenie, że jestem w fabryce, a koło mnie na taśmie przesuwają się roboty. Tak było szczególnieWięcej oCo mnie zdziwiło w Londynie?[…]
Jestem! Rozczochrana przewietrzona i to tak solidnie, że nie wiem, co w niej zostało. Już wszystko opowiadam co, jak i gdzie. Poleciałam. A niby kury nie latają, nie? Że niby nielotki. A ja proszę, poleciałam! Pamiętacie, jak kilkanaście dni temu pisałam, że mój Mężuś stał się seniorem (no, takim prawie, bo to kwestia dyskusyjna, kiedyWięcej oLatająca kura[…]
Kiedyś zapytałam mojego byłego (na szczęście) już męża, dlaczego mnie zdradzał. Padła wtedy odpowiedź: − Bo brakowało mi systematyczności… Wtedy mnie to strasznie wkur..zyło i miałam ochotę przegryźć mu tętnicę, a potem uciachać co nieco aż przy samym dupsku i na koniec zakopać go w ogródku. Jednak nie posiadałam wtedy żadnego kawałka ziemi, więc udałoWięcej oWszystko przez systematyczność[…]
Kiedyś mieszkałam w pewnym blokowisku. Kochałam to miejsce, bo w sumie mieszkałam tam od urodzenia. Miało swoje wady, wiadomo, a absurdy były czymś najzwyklejszym w świecie. To taka czarna dziura na mapie miasta, bo lampy uliczne nie działały, ponieważ wspólnoty nie potrafiły się ze sobą dogadać i w końcu każda na swoim bloku miała oddzielneWięcej oSłupek a’la głupek[…]