Kiedy człowiek ma kilkanaście lat, wydaje mu się, że jest nieśmiertelny, a jego rodzice to „staruszkowie”, którzy na niczym się nie znają. Oczywiście jako kilkulatki jesteśmy z reguły wpatrzeni w nich niczym w bogów, dopiero w nastoletnim czasie burzy i naporu przechodzimy na złą stronę mocy i trochę się buntujemy przeciwko naszym „wapniakom”. Zapominamy, żeWięcej oMoja mama dziewczynka[…]
Od kilku tygodni śledzę (Wy pewnie też) protest rodziców dzieci niepełnosprawnych w sejmie. I przyznam się Wam, że nóż mi się w kieszeni otwiera, jak co rusz słyszę kolejne kwieciste wypowiedzi naszych polityków. Nie chcę stawać po którejś stronie areny politycznej, bo nie o to chodzi. Do strajków, protestów, manifestacji można mieć też różnoraki stosunek.Więcej oJa tego nie kapuję[…]
Wróciłam. Trudno mówić o spektakularnym sukcesie, bo podczas targów najważniejszą imprezą był Comic Con, ale jestem bogatsza o nowe doświadczenia i wrażenia. Samopoczucie więc „sukcesowe”. Dzisiaj jednak chcę Wam coś pokazać. Czasami śmieję się z mojego męża, że on w zielonych rajtkach biega po krzakach i cyka zdjęcia. Wstaje też przed świtem (w weekendy), byWięcej oMój osobisty artysta[…]
Kiedy pisałam „Na dnie duszy”, namiętnie czytałam „Bestiariusz słowiański” (Pawła Zycha i Witolda Vargasa) w poszukiwaniu odpowiedniego złego ducha do mojej książki. I tak znalazł się w niej kłobuk w postaci czarnej kury – upostaciowione zło, które zawsze daje pretekst, by zrzucić na nie winę, jeżeli dzieje się coś strasznego. Wtedy możemy śmiało powiedzieć, żeWięcej oMaltretował ręce i nogi[…]
Dzisiaj same dobre wiadomości (chyba moje tableteczki mają moc). Jest kilka rzeczy, którymi MUSZĘ się pochwalić. Po pierwsze od tygodnia ani razu się nie zdenerwowałam. Cud. Babcia nawet nie dała rady, a to już sukces. Po drugie pisze się książka. Był moment twórczego zawieszenia, ale ruszyło i idzie. Pomału i czasami w mękach, bo przecieżWięcej oW oazie spokoju[…]
Lubicie się przytulać? Bo ja bardzo! Przytulanie jest mi potrzebne jak powietrze. Nie umiałabym bez niego żyć. Ostatnio przeczytałam zacytowane gdzieś słowa amerykańskiej psychoterapeutki Virginii Satir: „By przeżyć, trzeba nam czterech uścisków dziennie. By zachować zdrowie, trzeba ośmiu. By się rozwijać – dwunastu”. I ja dokładnie tak odczuwam, bez „głasków” życie nie miałoby sensu. NutuśWięcej oBez przytulania żyć nie można![…]
Pisałam jakiś czas temu opowiadanie o chlebie i szukałam informacji na ten temat. Natknęłam się na różne ciekawostki, ale przyznam, że najbardziej zainteresował mnie chleb w czasie wojny. W ogóle to, co ludzie jedli w tym czasie, szokuje i czasami wręcz wydaje się nie do wyobrażenia. Psy, koty, konie, gołębie, wrony… Wszystko mogło stać sięWięcej oChleb z mąki żołędziowej?[…]
Dziękuję Wam pięknie za mejle, wiadomości, komentarze i słowa wsparcia. Napisałam ostatni post nie po to, żeby się żalić czy pytać o rady, bo wiecie, jak to z radami jest. Moim celem było, by wszyscy, którzy są w podobnej sytuacji, wiedzieli, że nie są sami. A ci, którzy ewentualnie są w trakcie podejmowania trudnych decyzji,Więcej oChwila oddechu, a potem…?[…]
Dzisiaj będzie bardzo osobiście. Obnażam się niczym ekshibicjonistka. Uwaga, bo odkrywam poły płaszcza, a tam sami wiecie co. Pamiętacie, jak dokładnie trzy lata temu pisaliście mi w komentarzach, że wzięcie seniorki pod nasz dach, to nie najlepszy pomysł? Bo ja to dobrze pamiętam. Tłumaczyłam, że nie ma wyjścia, bo faktycznie sytuacja była trudna. Jak sięWięcej oObnażam się[…]
Kojarzycie sprawę Rity Gorgonowej? To jeden z najgłośniejszych procesów sprzed wojny. Na pewno budzi zainteresowanie. Wyobraźnia działa. Gorgonowa nigdy nie przyznała się do zbrodni. Być może to nie ona dokonała morderstwa. Kto wie? Działanie opinii publicznej było wówczas tak silne, że nie wiadomo, czy faktycznie zasłużyła na karę. Zgodnie z tym, co podają źródła, GorgonowaWięcej oZabiła pasierbicę i upozorowała gwałt[…]