W piątek zabrakło postu. Przyznam, że spostrzegłam się, jaki mamy dzień tygodnia, gdy było już za późno. No, ale zdarza się najlepszym, więc mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone. Kilka dni temu rozmawiałam z koleżanką, która kiedyś blogowała. Podsunęła mi pomysł na temat postu. W zasadzie go zasugerowała, bo jest ciekawa Waszych komentarzy. ChodziWięcej oBal w małpim gaju czy jednak nie?[…]
Oswajam chorobę mojej mamy. Powoli, ale systematycznie. Jak już przyzwyczaję się do czegoś, to okazuje się, że następuje zmiana. Niestety z etapu małej uśmiechniętej dziewczynki przeszliśmy w etap małej zapłakanej dziewczynki. Wiecie, co jest najgorsze? Jej strach. Widzę go w jej oczach, w jej płaczu i nieskładnych pytaniach. Boi się i pyta, co z niąWięcej oPiękna taka miłość[…]
I koniec wakacji. Jesień czai się za progiem. Uczniowie, nauczyciele i rodzice przez najbliższe dziesięć miesięcy będą mieć wesoło. Pamiętacie w ogóle swój pierwszy dzień w szkole? Albo może tę noc poprzedzającą pierwszy dzień nauki? Ja pamiętam. Rodzice kupili mi tornister. Do dziś mam w pamięci, jak wyglądał, bo był ze sztywnej skóry. (Niestety nieWięcej oJak mała Anusia szła do szkoły…[…]
Przeżyłam wczoraj bardzo dziwną sytuację. Poszłam do urzędu, a tam wiadomo dziwy czasami się dzieją, ale nie przypuszczałam, że aż takie. Potrzebowałam jedno zaświadczenie. Wypełniłam wniosek. Zostałam poinformowana, że muszę biec do budynku obok, gdzie jest kasa i mam uiścić odpowiednią opłatę. No, to poszłam. Wiadomo, urzędnik każe, petent robi. Na szczęście kolejki nie było.Więcej oTaki jeden mały puzzelek…[…]
Ostatnio mam fazę na reportaże o kryminalnej tematyce. Jestem akurat po lekturze dwóch książek. Pierwsza to reportaż Ewy Żarskiej pt.: „Łowca. Sprawa Trynkiewicza”, druga – Lindy Polman „Laleczki skazańców. Życie z karą śmierci”. I przyznam, że obie mnie bardzo poruszyły. Reportaż o Trynkiewiczu ukazuje niestety niesprawiedliwość, a ta najbardziej zawsze porusza i boli. Sprawca maWięcej oLaleczki skazańców[…]
Nie wiem, czy pamiętacie, jak pisałam w tamtym roku o zlikwidowaniu gniazda szerszeni (KLIK tutaj). Chyba mam szczęście do tych owadów albo może to tak jest, że w tym roku chciały wziąć odwet za mamusię (albo babcię, albo ciocię, czort je tam wie). Mamy w sypialni okno dachowe i założoną w nim moskitierę. Mieszkamy bliskoWięcej oSzerszeniowa wendeta[…]
Dziś wracam jeszcze do tematu depresji. Jest wiele mitów na temat tej choroby i chyba zbyt łatwo się w nie wierzy. Historie na temat leków czasami mrożą krew w żyłach. A warto wiedzieć, że te leki, które oferuje obecnie medycyna, znacznie różnią się od tych sprzed dwudziestu lat. I wcale nie jest diabeł taki straszny,Więcej oByć jak prosię w deszcz[…]
Dziękuję za dużą liczbę odsłon ostatniego postu, bo statystyki przydały mi się w dyskusji z mężem. Już na FB pisałam, że Sławek śmiał się, że post furory nie zrobił. Pokazałam mu więc słupek odwiedzin. A że był imponujący, więc zrobiłam to z satysfakcją. – No, ale komentować to nie mają odwagi – zarechotał. Ale wiadomo,Więcej oMaruda i jasnowidz – dwa w jednym[…]
Jest takie powiedzenie, że w kupie raźniej. Wydaje mi się, że jednak ostatnio, przynajmniej w moim ogrodzie, lepiej sprawdza się powiedzenie, że w kupie bezpieczniej. Jakiś czas temu zauważyłam, że moje lilie są tak mizerne, że tylko usiąść i płakać nad nimi. A były zawsze piękne i dorodne. Mam jedną drzewiastą, która mnie przerastała, aWięcej oW kupie bezpieczniej[…]
Tak bardzo bym chciała napisać coś zabawnego, pokpić trochę, pośmiać się, a niestety nie idzie. Mam niż albo może raczej powinnam napisać, że pikuję, tylko tyle że bez samolotu, a przed sobą widzę ogromniastą górę, która przerasta mnie na kilkaset metrów. A może to przez pogodę, bo zrobiło się śpiąco, szaro i pochmurnie (tak sięWięcej oTaki jakiś dziwny czas[…]